Podana ręka temu, co znużony
ciężko przystając wzrokiem o nią prosi,
jest kwiatem, który przy kamiennej drodze
pachnie, spijając ranków świeże rosy.
Podana ręka, ludzki gest zwyczajny,
który na słowa wdzięczności nie czeka,
jest ptasią pieśnią, kiedy się zatęskni
za żywym głosem w pustyni daleko.
Podana ręka jest niby gałązka,
którą podałeś pszczole, kiedy tonie,
jest jak ogniwo łańcucha, co złączy
na świecie wszystkie wierne, żywe dłonie.
Podana ręka jakiejkolwiek rzeczy
do światła rwącej się w pobliżu ciebie,
czyni cień świeższy zielonej dąbrowy
i gwiazd iskierki rozgrzewa na niebie.
Czystej radości świeży wieniec splotą
ci, którzy innym trudy znieść pomogą.
Podana ręka gdziekolwiek na ziemi
w milczeniu tworzy prawdziwego Boga.
Stanislav Kostka Neumann
przekład Aleksander Rymkiewicz
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz