Miła

Szczur połknął gulasz mdły,

już pora wyjść z kantyny,

karcianej zapis gry

na liście od dziewczyny.


Przed nami długa noc,

ruszamy jutro z rana,

pod szary wpełzasz koc,

co skrywa grzech Onana.


Miła — nie przychodź na wołanie,

miła — wojenka, moja pani,

z nią się kochać chcę,

gdy w nocy się budzę...



Miła — twą postać widzę we śnie,

miła — dojrzałe dwie czereśnie

weźmiesz z dłoni mej,

gdy kiedyś powrócę.



Dwadzieścia prawie lat

i w czapkę znaczek wpięty,

papieros w kącie warg

niedbale uśmiechniętych.


Obija się o bok

nabite parabellum,

śpiewamy, idąc w krok,

dwa metry od burdelu.



Miła — nie przychodź na wołanie...



Już dojadł resztki szczur,

do koszar powracamy,

na ścianach latryn wzór

z napisów nie dla damy...



Na sen nam czasu brak,

kostucha kości liczy,

pijani w drobny mak

walimy się na prycze.


Miła — nie przychodź na wołanie...

Karel Kryl

przekład Maryna Miklaszewska