dla Brendy Meehan
Śpi, śni moja siostra
i mruczy pod nosem,
gdy przewraca się we śnie,
dziecko na huśtawce
buja się wśród cieni
kwitnącego bzu,
w wiosennym ogrodzie
śpi, śni moja siostra.
Deszcz pada
na Finglas,
pada na czarne dachy,
zacina opowieścią
o czasie na morzu
i księżycu na rzece,
spływa rynienkami
do kanałów pod ziemią.
Moja siostra śpi,
trzyma liliowe kwiaty
zerwane dla dziecka,
które śni w jej łonie,
kołysze się na gałęziach
wysoko pod gwiazdami,
gdzie śpi, śni moja siostra
w swoim małym dziecku.
Paula Meehan
przekład Jerzy Jarniewicz
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz