Już tylko kilka drzew zostało
z przepychu dawnych pióropuszy,
żeby twą obojętność wzruszyć,
to może jest to i za mało.
Lecz gdy przywołam przypomnienie,
te gąszcze liści, kwiatów gąszcze
i chmury pszczół, i ćmy, i chrząszcze,
zatęsknisz za zniknionym cieniem.
Poczekaj trochę, bądź cierpliwy,
gdy słońce trochę się obniży,
las drzew zamieni się w las krzyży
i w cień, gdzie będziesz spać szczęśliwy.
Jarosław Iwaszkiewicz, Xenie i elegie
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz