[Obejmij mnie i patrzmy w szarą otchłań czasu...]

 

Obejmij mnie i patrzmy w szarą otchłań czasu,

W niebo takie niziutkie i pełne rozpaczy,

W czarne, podłużne pasma dalekiego lasu

I słuchajmy, jak wiatry ponad nami płaczą.

Mgła się wiesza na ustach zapłakanych sosen,

I mżą w jesiennym blasku roztoczone pola —

Lecz tylko zamknij oczy: usłyszysz szmer wioseł

I przemówią do ciebie miast umarłych głosem

Różowy marmur i czarna gondola.

Jarosław Iwaszkiewicz, Ciemne ścieżki