Trzymaj mnie za ręce.
Zbyt dużo drogowskazów,
zakrętów, wzniesień.
Trzymaj mnie za ręce.
Kroki rozbiegane między zapomnieniem
a nadzieją.
Nie wystarczy patrzeć.
Tyle zaćmień.
Nawet nić Ariadny
nie wyprowadzi z labiryntu świata.
Trzymaj mnie za ręce.
Zbyt dużo przeciwności,
kruchych godzin,
dróg rozwidlonych.
Trzymaj mnie za ręce
jak ziemia jabłoń,
żeby nie rozdarła się
aż do serca.
Nikos Chadzinikolau
Najpiękniejszy wiersz świata... Cudowny.
OdpowiedzUsuń