[Jesień sypiąca gorzki cynamony...]

 

Jesień sypiąca gorzkie cynamony,

rozcierająca popiół w smagłych palcach,

rozcierająca popiół w smagłej dłoni,

zacierająca blaski dawnych dni;

jesień krocząca jak chytry wielmoża,

krająca plastry czasu niby dynię,

dymem wstająca nad kartofliskami,

ogarniająca domy mglistym płaszczem;

ogarniająca dom mój mglistym płaszczem

i śpiewająca liściom kołysankę

— zapach wanilii na wysmukłych palcach

i zapach trupi w dłoni tej Cyganki,

która przeciera liście i obłoki

i kastanietem uderza o ściany

— lecz to świerszcz może, a może klepsydra? —

nie, nie klepsydra, czas kroplami stuka.

Jarosław Iwaszkiewicz, Warkocz jesieni