W Weronie

Nad Capulettich i Montecchich domem

Spłukane deszczem, poruszone gromem,

Łagodne oko błękitu



Patrzy na gruzy nieprzyjaznych grodów,

Na rozwalone bramy do ogrodów,

I gwiazdę zrzuca ze szczytu.



Cyprysy mówią, że to dla Julietty,

Że dla Romea — ta łza znad planety

Spada i groby przecieka.



A ludzie mówią, i mówią uczenie,

Że to nie łzy są, ale że kamienie,

I — że nikt na nie nie czeka!

Cyprian Kamil Norwid